Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) - bylina rabatowa

Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest byliną należącą do rodziny astrowatych (Asteraceae). Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie w środowisku naturalnym porasta widne lasy i prerie. Może rosnąć na jednym miejscu przez wiele lat.

Jeżówka purpurowa charakteryzuje się długim okresem kwitnienia, po przekwitnięciu ozdobne są jej koszyczki kwiatostanowe. Kwiaty jeżówki purpurowej osadzone są na długich, sztywnych, prawie metrowej długości pędach wyrastających z rozety utworzonej z  szerokich , ciemnozielonych liści. W dolnej części pędu liście są większe, ząbkowane i osadzone na długich ogonkach, a ich blaszki liściowe są szorstkie. W górnej części pędu liście są węższe i mają krótsze ogonki liściowe. Koszyczki kwiatostanowe jeżówki mogą osiągnąć nawet 15 cm średnicy. Kwiatostan zbudowany z wypukłego dna kwiatostanowego ma kształt kolczastej główki przypominającej małego jeża. Główkę tworzą żółte kwiaty rurkowe. Na brzegach kwiatostanu znajdują się długie, purpurowe płatki kwiatowe, które w miarę dojrzewania odginają się do dołu.

jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)

Jeżówka purpurowa została sprowadzona do Europy ze względu na duże, piękne kwiaty wabiące motyle i na jej  właściwości lecznicze. Od dawna była wykorzystywana przez Indian w leczeniu różnych dolegliwości. Współczesna medycyna także szeroko wykorzystuje zarówno kwiaty jak i korzenie z dojrzałych 4-letnich roślin. Obecnie zarejestrowanych jest w Europie ponad 200 różnych preparatów farmaceutycznych zawierających wyciąg z jeżówki purpurowej.

Jeżówka kwitnąca na biało z dużymi wypukłymi kwiatami rurkowymi

Roślina jest całkowicie mrozoodporna, rośnie zdrowo i mimo, że dorasta do 150 cm,  nie wymaga podpór, gdyż nie ma tendencji do wylegania. Jeżówka purpurowa także po zakończeniu kwitnienia może być ozdobą ogrodu. Jej wypukłe koszyczki kwiatostanowe zdobią ogród do późnej jesieni. Ścięte kwiatostany są wykorzystywane we florystyce do tworzenia  świeżych i suchych kompozycji.
Walory dekoracyjne i łatwość uprawy tej obcej, a tak dobrze zadomowionej u nas rośliny sprawiają, że staje się coraz popularniejsza. Można ją sadzić w grupach lub pojedynczo. Jeżówki purpurowe  przepięknie wyglądają na większej rabacie, ich kwiaty tworzą jakby różowy dywan. Te typowo letnie byliny nadają się do nasadzeń w ogrodach angielskich i rustykalnych. Na rabacie bylinowej dobrze prezentują się w zestawie z  floksami, astrami, nawłociami, z sadźcem o różowych baldachach, czy rozchodnikiem wysokim.

Jeżówka purpurowa najlepiej rośnie na wilgotnej, żyznej, zasobnej w próchnicę glebie. Podczas długotrwałych letnich susz rośliny należy podlewać; nie podlewane będą słabiej kwitły. Preferują stanowiska słoneczne, ale w lekkim cieniu też dobrze rosną. Wiosną i wczesnym latem rośliny należy zasilić nawozem do roślin kwitnących.

Do zabiegów jakie wykonujemy przy tej mało wymagającej roślinie należy usuwanie wiosną pozostałości zeszłorocznych pędów i liści. W okresie kwitnienia, które przypada na lipiec i sierpień usuwamy przekwitające kwiaty; taki zabieg  mobilizuje rośliny do tworzenia nowych pąków kwiatowych.

Wyhodowano nowe odmiany jeżówki, których kwiaty języczkowe mają kolor biały, żółty, kremowy, pomarańczowy, czerwony i purpurowy, a kolory kwiatów rurkowych są w kolorze zielonym, rdzawym, żółtym, czerwonym, pomarańczowym i purpurowym. Niektóre z tych odmian w niczym nie przypominają jeżówki purpurowej.

Od czterech lat uprawiam w ogródku działkowym jeżówkę purpurową. Mam kilka roślin w kolorze purpurowym i jedną w kolorze białym. Rośliny rosną w lekkim cieniu, na piaszczystej glebie wzbogaconej kompostem. W okresie suszy są podlewane. Kępy się ładnie rozrastają, a kwitnące jeżówki przyciągają do ogródka działkowego pszczoły i motyle.

Zachęcam do uprawy tej rośliny, gdyż ta niezawodna bylina, kwitnąca w pełni lata na słonecznej rabacie wygląda uroczo.

O jeżówce pisałam już w 2012 roku - sprawdź.