Lubczyk ogrodowy (Levisticum officinale Koch) jest wieloletnią
byliną o rozłożystym pokroju należącą do rodziny baldaszkowatych. W
pierwszym roku wegetacji wytwarza bujną rozetę długoogonkowych liści,
które przypominają liście selerów. Dopiero w następnych latach wyrastają
długie pędy kwiatostanowe z nielicznymi liśćmi łodygowymi. Lubczyk
powinno się sadzić przynajmniej w pół metrowym oddaleniu od innych
roślin żeby ich nie zacieniał, gdyż osiąga wysokość do 2 metrów.
Kwitnienie lubczyku przypada na okres czerwca i lipca. Kwiaty są
niepozorne, żółtozielonkawe zebrane w baldachy. Bardzo chętnie
odwiedzają je owady. Podziemna część rośliny jest również silnie
rozwinięta. Składa się z krótkiego kłącza i wyrastających z niego
korzeni.
Lubczyk po ulewnym deszczu |
Jako przyprawę stosuje się
świeże i wysuszone liście i korzenie. Można je używać do dań obiadowych zamiast kostek rosołowych i maggi Już w pierwszym roku po posadzeniu
można zrywać liście lubczyku na przyprawę, a korzenie wykopuje się w
drugim lub trzecim roku.
Wszystkie części rośliny mają specyficzny zapach. Liści używa się jako przyprawy do zup, szczególnie kartoflanki, pomidorowej, rosołu.Korzenie świeże i wysuszone są doskonałą przyprawą do sałat zielonych, mieszanek warzywnych, sosów ciemnych, mięsa baraniego, króliczego i drobiu.
Napary z korzenia działają uspokajająco i moczopędnie.
W ogródku działkowym uprawiam lubczyk od ponad 20 lat. Dostałam od kogoś kawałek korzenia i po 2-3 latach roślina posadzona w ziemi, nawiezionej obornikiem osiągnęła ponad 2 metry. Od lat nie nawożę ziemi obornikiem, więc rośliny tak bujnie nie rosną. Lubczyk od tamtej pory zmieniał trzykrotnie miejsce pobytu na działce. Czasami rozrośnięte kłącza wykopuję, by obdarować nimi znajomych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz